BROEIHAARD
  • DEELNEMERS
  • WAT IS BROEIHAARD
  • AGENDA
JENS VAN DEN BROECK
​

De moeilijkste vraag ter wereld lijkt me nog altijd: wie ben je? Ik heb geen idee. Ik kan je wel vertellen dat ik schrijf, dans, ukulele speel, filosofeer, grote dromen heb om ooit een gekke professor te worden en misschien wel onderzoeker naar de vraag: wat drijft de mens? Wie ben ik als artiest? Voor mij is kunst slechts bedoelt kunst te zijn en geen middel naar geluk. Maar als jij gelukkig wordt van mijn kunst is dat ook prima.
​

Instagram @de_jens_achter_de_mens


​Over geometrie, tijd en ruimte in verdriet

Maandag

​Het einde van een tuinperk

We delen een tuin in twee, 
één vierkant van jou
(niet te groot.)

De vraag zweeft tussen de wolken, 
"Mag ik op bezoek?"

We dansen op de lijn
te dicht.

Je vierkant wordt steeds groter, 
breekt voor we het weten. 

Waar twee vierkanten elkaar ooit raakten staat nu een poort. 
Het einde van een tuinperk.  

​Zaterdag


We verdelen de horizon

We zitten in de trein naar het eindstation
en delen het uitzicht met een blik

"Kunnen we de horizon ook verdelen?", 
vraag ik me af

"We kunnen het proberen?",
antwoordt hij in gedachten

We komen aan bij het eindstation
en verdelen het uitzicht met een blik
Hij Oost, ik West


Dinsdag

Kunnen mensen rijmen? 

"Onze lichamen zijn medeklinkers die niet langer rijmen",
vertel je me in de nacht

Je kijkt resoluut en
hoewel ik het spijtig vind, 
krijg ik de woorden niet over mijn lippen

Ik draai me om
en val niet in slaap

Misschien te gefocust op de vorm
Te weinig op de inhoud 

​Sinds wanneer was poëzie niet meer dan rijm? 

​
​Zondag
 

Op zondag schrijf ik (n)iets


​​Op een dag schrijf ik ruimtelijk verdriet.

Ruimtelijk verdriet

Wat ik mij soms afvraag is:
Welke vorm kent uw verdriet?

Een kubus, een cilinder? 
Cirkels? 

Misschien is uw verdriet niet meer dan
een vorm en
daarom stel ik voor (als u het goed vindt) vanaf nu enkel nog te spreken

over ruimtelijk verdriet.

Verdriet geeft geen inhoud
en toch dozen vol. 


Knipper uw ogen en even verdwenen, kruipt tegen de muren van uw lichamen
en groeit 
doorheen de poriën
zetelt zich in uw hoofd. 


Uw verdriet is ruimtelijk
maar dan ongeschikt.
​Of toch voor de meeste van u,



​
​Retourbon


Ik vraag haar of ze ooit wenste dat ze een retourbon kon krijgen

Ze kijkt verward

Om lichten te brengen in het gesprek
​geef ik haar een schouderklopje en lach gemaakt

De kassierster is er nog niet klaar voor, 

Wat met een abonnement? 
ik vraag haar

Hoewel de irritatie in haar ogen schuilt

Zie ik hunkering naar een ja

"Ik geloof dat ik u niet begrijp",
vertelt ze met haar zangerige stem

Ik ook niet
maar je hebt best een mooie stem, 
voor een kassierster

Ze rolt haar ogen, 
scant haar zorgen weg
Proudly powered by Weebly
  • DEELNEMERS
  • WAT IS BROEIHAARD
  • AGENDA